بررسی تغییرات قند خون بعد از بی حسی موضعی توسط بوپیواکائین در عمل جراحی سزارین

مقدمه: بی حسی موضعی روش نوینی است که در مقایسه با بیهوشی عمومی خطرات کمتری دارد. پاسخ های متابولیک به استرس جراحی در کنار غلظتهای سرمی افزایش یافته ای از هورمونهای استرس در زنان باردار باعث افزایش گلوکز سرم در بیمار می گردد. با آغاز سریع آنالژزی به روش موضعی کاهش ناگهانی در غلظت کاتکولامینها و کورتیزول رخ می دهد که به نوبه خود باعث کاهش سطح سرمی گلوکز می شود. روش کار:. این مطالعه کارآزمایی بالینی در بیمارستان قائم (عج) مشهد در سال 1391 بر 90 بیمار انجام شد. پس از شرح حال گیری مادران و اخذ رضایت، مانیتورینگ و هیدراته نمودن مادر(ml/kg 5 سرم رینگر)، میزان قند خون مادر با گلوکومتر کنترل شد. بی حسی موضعی با سوزن Quinke شماره ی 24 با استفاده از  3 سی سی بوپیواکائین 5/0% در وضعیت نشسته انجام شد، اندازه گیری قند 15 دقیقه پس از انجام بیحسی موضعی و سپس در ریکاوری انجام شد. اطلاعات با روش های آمار توصیفی، تجزیه و تحلیل شد و برای مقایسه از آزمون Repeated Measure استفاده شد. نتایج: نود مادر باردار شرکت کننده دارای میانگین سن بیماران 9/5±93/29 با میانگین وزن9/8±04/74 و میانگین سن بارداری 74/0±39 هفته بودند. میانگین تغییرات قند خون طی 15 دقیقه ابتدایی و نیز میانگین این تغییر بین قند خون قبل موضعی و ریکاوری در سه گروه با زمان ناشتایی متفاوت، اختلاف معنی داری نداشت. (713/0 و 87/0=p) میانگین قند بیماران قبل از بی حسی 19±74/90 و پس از بی حسی 9/18±42/88 بود که تفاوت معنی داری نداشته است. (103/0=p) ولی میانگین قند خون بیماران قبل از بی حسی و میانگین قند خونشان در ریکاوری 21±16/96 تفاوت معنی داری داشته است.( 001/0p=). نتیجه‌گیری: در مقایسه بین قند خون قبل از بی حسی با قند خون زمان ریکاوری افزایش معنی دار قند خون در ریکاوری وجود دارد که البته در هیچ موردی این افزایش قند در محدوده هیپرگلیسمی نبود بنابراین در طی بی حسی موضعی با بوپیواکائین لزومی به مانیتورینگ معمول قند خون نمی باشد.